Terapia par może pomóc przezwyciężyć przeszkody w romantycznych związkach, takie jak trauma z dzieciństwa, problemy z komunikacją lub intymnością. Jeśli jednak jedna z osób w parze jest agresywna wobec drugiej, zaleca się unikanie tej usługi.
Osoba doświadczająca przemoc zostaje narażona na niebezpieczeństwo
Celem oprawcy jest stworzenie i utrzymanie nierównowagi sił w parze, więc podczas terapii par prawdopodobnie będzie on również próbował zrzucić winę na partnera i zminimalizować stosowaną przemoc. Jeśli terapeucie brakuje doświadczenia i wiedzy, by rozpoznać techniki manipulacji i pomóc osobie krzywdzonej w intymnym związku, bardzo łatwo jest zaufać charyzmatycznej i pozornie życzliwej osobie. Na tle sfrustrowanej, niespokojnej, a może nawet wściekłej ofiary wygląda ona jeszcze bardziej atrakcyjnie, co jest dokładnie tym wizerunkiem, jaki tworzą Ci, którzy dopuszczają się przemocy za zamkniętymi drzwiami.
Istnieje ryzyko, że terapeuta ulegnie wpływowi oprawcy i dojdzie między nimi do sojuszu. Dwie osoby przyczyniające się do obwiniania osoby krzywdzonej w sytuacji, w której należało udzielić pomocy, tworzą kolejne traumatyczne doświadczenie dla ofiary.
Kiedy osoba krzywdzona czuje, że może otwarcie rozmawiać z terapeutą, naraża to jej bezpieczeństwo na jeszcze większe ryzyko. Kiedy osoba stosująca przemoc mówi o brutalnym zachowaniu partnera przed osobą trzecią, oznacza to dla niej ujawnienie, upokorzenie i zdradę. Czując, że jego władza została podważona i że wrażliwe prywatne szczegóły próbowano upublicznić podczas sesji, osoba stosująca przemoc może być zdeterminowana, aby odzyskać pewność siebie – terapia par może mieć odwrotny skutek, będąc pretekstem do nowego, jeszcze silniejszego wybuchu przemocy zaraz po powrocie do domu.
W terapii par oboje partnerzy muszą czuć się bezpiecznie. Obawiając się konsekwencji i widząc przychylność profesjonalisty wobec oprawcy, osoba krzywdzona będzie miała tendencję do ukrywania istotnych informacji i dalszego szukania usprawiedliwienia dla działań oprawcy w swoim własnym zachowaniu.
W przypadku przemocy w związkach intymnych potrzebne jest inne podejście terapeutyczne
Terapia par jest skuteczna, gdy obie strony biorą odpowiedzialność za własne działania, wykazują empatię wobec drugiej strony i zmieniają swoje zachowanie w celu osiągnięcia wzajemnego porozumienia. Zakładając, że oboje partnerzy są w równym stopniu odpowiedzialni za powodzenie związku, terapeuci par muszą starać się zachować bezstronność i słuchać uczuć i potrzeb obu stron. Jeśli jeden z partnerów doświadcza systemowej przemocy psychicznej, seksualnej, fizycznej lub ekonomicznej, czas spędzony na terapii par przynosi efekt przeciwny do zamierzonego, ponieważ partnerzy w związku opartym na przemocy nigdy nie są sobie równi. Sprawca przemocy spędza już zbyt wiele czasu na myśleniu o sobie, a nie o drugiej osobie. Zamiast wsłuchiwać się w siebie, powinien nauczyć się zmieniać postawy, które usprawiedliwiają jego agresywne zachowanie wobec drugiej osoby, ponieważ są to postawy, które później prowadzą do działania.
Próbując pomóc w rozwiązywaniu konfliktów, terapeuci uczą pary nowych sposobów komunikowania się ze sobą, ale niewłaściwa komunikacja między partnerami nie jest problemem. Osoba stosująca przemoc to ktoś, kto dla władzy, kontroli i chęci jej utrzymania stosuje przemoc upokarzając partnera i nadużywając władzy. W celu okazania wyższości mogą być stosowane taktyki podżegania, ignorowania, obrażania i inne destrukcyjne działania, które nie są wynikiem nieostrożności lub braku umiejętności komunikacyjnych.
Poszukiwanie kompromisu w terapii par tylko pogłębia brak pewności siebie ofiary i zachęca oprawcę do myślenia, że to partner musi najpierw zmienić swoje zachowanie. W takich okolicznościach bardzo łatwo jest kontynuować stosowanie przemocy psychicznej, zawsze przypominając terapeucie, że powiedział, iż należy zwracać większą uwagę na potrzeby i emocje partnera. Doradcy muszą być świadomi, że zmiany w postawach i zachowaniu osoby krzywdzonej nie zmienią działań sprawcy i dlatego nie powinni się na tym skupiać.
Ludzie, którzy są zbyt zarozumiali, zbyt pewni siebie, nie są skłonni do zmian i mogą nie zmienić swojego postępowania przez całe życie. Terapia par nie może pomóc romantycznym związkom, w których oprawca wierzy, że ma rację, a ofiara jest gotowa się zmienić, aby powstrzymać przemoc – przemoc nie jest problemem w związku, ponieważ decyzja o stosowaniu przemocy zależy wyłącznie od oprawcy. Konieczna jest indywidualna praca z osobą krzywdzoną, aby pomóc jej zrozumieć, co się dzieje i pokazać, jaka może być droga wyjścia z przemocy. Oprawca również potrzebuje innego rodzaju usług, ukierunkowanych na zmianę postaw, które usprawiedliwiają stosowanie przemocy.
