Jeśli podejrzewasz, że pacjentka może doświadczać przemocy domowej, powinieneś rozmawiać z nią tylko twarzą w twarz, bez obecności jej partnera lub innego członka rodziny.
Jeśli podejrzewasz przemoc, możesz rozpocząć rozmowę od bardziej ogólnych pytań, a następnie zapytać bezpośrednio o przemoc ze strony partnera.
Zawsze można zadać ogólne pytania dotyczące tego, czy osobiste relacje pacjentki wpływają na jej zdrowie i samopoczucie. Na przykład:
“Jak wygląda sytuacja w domu?”
“Jak wyglądają Twoje relacje z partnerem?”.
“Czy dzieje się coś, co może mieć wpływ na Twoje zdrowie?”.
Badania pokazują, że kobiety, które były maltretowane, chcą być pytane o przemoc domową. Są one bardziej skłonne do otwarcia się, jeśli zostaną o to zapytane przez lekarza lub innego pracownika służby zdrowia.
O przemoc można zapytać bezpośrednio:
“Czy kiedykolwiek bałaś się swojego partnera?”.
“Czy martwisz się o swoje bezpieczeństwo lub bezpieczeństwo swoich dzieci?”.
“Czy zachowanie Twojego partnera sprawia, że czujesz się nieszczęśliwa i zdruzgotana?”.
“Czy Twój partner kiedykolwiek zastraszał Cię fizycznie lub wyrządził Ci krzywdę?”.
“Przemoc jest bardzo powszechna w rodzinach. Ale nikt nie powinien żyć w strachu przed swoim partnerem, dlatego często pytam moich pacjentów o przemoc”.
Jeśli zauważysz charakterystyczne objawy kliniczne, możesz również zadać szczegółowe pytania dotyczące, na przykład, widocznych siniaków lub zadać pytania:
“Wyglądasz na bardzo zmartwioną i zdenerwowaną. Czy w domu wszystko w porządku?”
“Kiedy widzę takie obrażenia, zastanawiam się, czy ktoś Cię nie skrzywdzi”.
“Czy jest coś, o czym nie rozmawialiśmy, a co mogło przyczynić się do Twojego stanu?”.
Jeśli pacjentka ma trudności z porozumiewaniem się w języku, który rozumiesz, skorzystaj z usług wykwalifikowanego tłumacza, ale nie korzystaj z pomocy partnera, innych członków rodziny lub dzieci. Mogłoby to zagrozić jej bezpieczeństwu lub sprawić, że czułaby się niekomfortowo rozmawiając o sytuacji.
